موزه هاى برلين

Pergamon Museum - Berlin

چند روز گذشته را در موزه هاى برلين پرسه زدم. از "دالى" سوررئال كه دوستش ندارم و با اين حال ستايشش مى كنم تا منتسل رئاليست. بعد لاى تاريخ و سنگ ها و نام ها و خدايان كوچك و بزرگ سومر چرخ زدم و بى هوا زنده شدم و ياد همان حرف هاى هميشگى افتادم: وقتى حال ات خراب باشد و آينده ات نامعلوم، يقينا گذشته، تو را در خود غرق مى كند و حتى به تلخى هايش غبطه خواهى خورد.

In the past few days I roamed through Berlin’s museums. From Dali the surrealist who I don’t like but nevertheless I admire to Menzel the realist. Then I swirled within history and stones and names and the Sumerians’ small and grand Gods and I subconsciously became alive and those usual words came to my mind: When you’re feeling miserable and your future is uncertain, the past will definitely drown you in itself and you will even envy its bitterness.