پس كى ايران؟

The fact that every time we make an announcement about the concerts and you write: “So when in Iran?” One’s heart comes out of the chest and a sad history dissolves right in front of the eyes. Yet thanks to the internet and these toys that make the distances virtually shorter. I as well, behind every picture, in every attire and with or without beard, my dialect’s heart is still beating and devoted and indebted to those with principles …You are my friend until the opposite is proven...

اينكه هربار ما براى كنسرت ها اطلاع رسانى مي كنيم و شما مينويسيد: پس كى ايران؟ قلب آدم از سينه اش در مى آيد و يك تاريخ بغض كرده جلوى چشم آدم آب مى شود. بازهم دم اينترنت و اين اسباب بازى ها گرم كه فاصله ها را مجازى كمتر مى كنند. من هم پشت هر عكس، توى هر لباس و با ريش و بى ريش هنوز قلب لهجه ام مى تپد و فدايي و وامدار مرام دار ها ... تو رفيق منى تا زمانى كه خلافش اثبات بشه ... فدااا. ش.ن.ل.ع