درباره این ۴ تا از ١٤١٤

Five more days… Do you agree if I write some things about the four songs of album 1414? I Detest! A man had fallen in a well and his hand was holding a plant that the rat was eating its roots. In bottom of the well was a fearsome beast and above were predators waiting for him. Sometimes people who don’t like you, would want you to get out of the bottom of the well too so that they can prey on you themselves. “I Detest” is a poetic description about slices of my life. Anguish over possessions and no possessions. Grief over losses and small matters, and in summary full of pits and ditches. It’s a dub of drums and base. I always thought that one day I should make fun of myself in my work and here it comes itself. It’s a story of the 90’s until part of my today’s life. About myself and the biggest claim in my life: I detest the world of the sane grown-ups.

 پنج روز دیگه ... تو موافقی کمی درباره این ۴ تا از ١٤١٤ چیزهایی بنویسم؟ متنفرم! مردی در چاه افتاده بود و دستش به گیاهی بود که موش ریشه اش را می خورد و در قعر چاه جانوری مهیب و بالا، درندگانی در انت‍ظارش.گاهی کسانی که تو را دوست ندارند نیز می خواهند از قعر چاه بیرون بیایی تا خودشان تورا بدرند. "متنفرم" شرح شاعرانه برش هایی از زندگی من است. داغ داشته ها و نداشته هاست. سوز از دست داده ها و چیزهای کوچک و خلاصه و پر از چاله و گودال. دابی از درام و باس. همیشه با خودم فکر می کردم زمانی خودم را در کاری به سخره بگیرم و اینجا خودش آمد. روایت ابتدای دهه هفتاد تا بخشی از امروز من. از من که هنوز بزرگترین ادعای زندگی ام این است: من از جهان آدم بزرگ های عاقل متنفرم. ش.ن.ل.ع